Μάθετε να διαχειρίζεστε τον θυμό και τα άσχημα συναισθήματα σας ώστε να βελτιώσετε τις σχέσεις σας με τους άλλους. Δεν σκοπεύω με αυτό το αρχείο και τις οδηγίες του να σας δείξω πως να μην νιώθουν τα παιδιά σας τον θυμό, αλλά πως να τον εκδηλώνουν με διαφορετικό τρόπο απ' ότι με την βία. Σκοπεύω να σας δείξω την δικιά μου καθαρά οπτικά περί του πως όταν μπορώ να εκδηλώσω αυτό που νιώθω, το σέβομαι και με αγαπάω, άρα μπορώ να αγαπήσω και τους άλλους γύρω μου.
Η μεγαλύτερη απόδειξη του πως η παραπάνω θεωρία μου είναι αληθινή προέκυψε από το εξής σκηνικό. Ο μαθητής μου, όταν τον γνώρισα, κουνούσε συνέχεια τα χέρια του, πείραζε πόμολα και πάντα κουνούσε ένα πράσινο παιχνιδάκια για να ηρεμεί. Ποτέ δεν προσπάθησα να του πω ή έστω να υπονοήσω να σταματήσει να κάνει κάτι από αυτά. Τον σεβάστηκα, αναγνωρίσαμε το συναίσθημά του που ήταν η ανασφάλεια και προσπάθησα να του δώσω ένα ασφαλές περιβάλλον. Αμέσως οι συμπεριφορές αυτές ελαττώθηκαν και έφτασε να μην τις εφαρμόζει παρά μόνο όταν ήταν υπερβολικά χαρούμενος για κάτι και με την κίνησή του έδειχνε την χαρά του. Κάναμε ένα αντίστοιχο θερμόμετρο, αλλά κυρίως εφάρμοσα την ιδέα αυτού που περιγράφω στο αρχείο (όλες οι οδηγίες είναι εκεί). Εφάρμοσα την ιδέα της συζήτησης, του "πως νιώθω; τι μπορώ να κάνω για να μην νιώθω τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα; με ποιον τρόπο θέλω να ηρεμήσω αυτό το συναίσθημά που νιώθω ώστε να είμαι καλά με εμένα;". Λειτούργησε. Μαγικά.
Βέβαια μπορεί να μην υποστηρίζετε αυτή την ιδέα ή να σας φαίνεται παράλογη, και πάλι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αρχείο αυτό με ευκολία. Ένα θερμόμετρο με το από ποια στάδια περνάω ώστε να καταλήξω να θυμώσω πραγματικά, ένα θερμόμετρο δεύτερο που δίνει εξηγήσεις για το πως μπορώ να μην φτάσω στην βία με διάφορους τρόπους.
Ο,τι κι αν πιστεύετε, αξίζει πιστεύω να του δώσετε μια ευκαιρία.
Η μεγαλύτερη απόδειξη του πως η παραπάνω θεωρία μου είναι αληθινή προέκυψε από το εξής σκηνικό. Ο μαθητής μου, όταν τον γνώρισα, κουνούσε συνέχεια τα χέρια του, πείραζε πόμολα και πάντα κουνούσε ένα πράσινο παιχνιδάκια για να ηρεμεί. Ποτέ δεν προσπάθησα να του πω ή έστω να υπονοήσω να σταματήσει να κάνει κάτι από αυτά. Τον σεβάστηκα, αναγνωρίσαμε το συναίσθημά του που ήταν η ανασφάλεια και προσπάθησα να του δώσω ένα ασφαλές περιβάλλον. Αμέσως οι συμπεριφορές αυτές ελαττώθηκαν και έφτασε να μην τις εφαρμόζει παρά μόνο όταν ήταν υπερβολικά χαρούμενος για κάτι και με την κίνησή του έδειχνε την χαρά του. Κάναμε ένα αντίστοιχο θερμόμετρο, αλλά κυρίως εφάρμοσα την ιδέα αυτού που περιγράφω στο αρχείο (όλες οι οδηγίες είναι εκεί). Εφάρμοσα την ιδέα της συζήτησης, του "πως νιώθω; τι μπορώ να κάνω για να μην νιώθω τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα; με ποιον τρόπο θέλω να ηρεμήσω αυτό το συναίσθημά που νιώθω ώστε να είμαι καλά με εμένα;". Λειτούργησε. Μαγικά.
Βέβαια μπορεί να μην υποστηρίζετε αυτή την ιδέα ή να σας φαίνεται παράλογη, και πάλι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αρχείο αυτό με ευκολία. Ένα θερμόμετρο με το από ποια στάδια περνάω ώστε να καταλήξω να θυμώσω πραγματικά, ένα θερμόμετρο δεύτερο που δίνει εξηγήσεις για το πως μπορώ να μην φτάσω στην βία με διάφορους τρόπους.
Ο,τι κι αν πιστεύετε, αξίζει πιστεύω να του δώσετε μια ευκαιρία.