Υστερόγραφο

Έγραψε περιχαρής το γράμμα της για τον Αϊ-Βασίλη και μου το έφερε να το διαβάσω. Μου κέντρισε την προσοχή εκείνο το υστερόγραφο:
"Συγγνώμη για τα γράμματά μου, δεν κάνω καθόλου ωραία γράμματα". 

Της ζήτησα να μου φέρει ένα μολύβι. Ξεκίνησα να γράφω:
"Αϊ-Βασίλη μου αγαπημένε, τα γράμματά της Γ. είναι υπέροχα ακριβώς γιατί είναι δικά της!
κυρία Δήμητρα" 

Τι παράξενο; Το γράμμα εκείνο χάθηκε, δεν το βρήκαμε ποτέ, κι έτσι η Γ. αποφάσισε να γράψει ένα νέο. Μου το έφερε, ακόμα πιο περιχαρής απ' την προηγούμενη φορά, για να το διαβάσω. Υπήρχε πάλι ένα υστερόγραφο:
"Συγγνώμη για τα γράμματά μου, όμως Αϊ-Βασίλη εγώ τα αγαπάω γιατί είναι δικά μου!"

Της ζήτησα για ακόμη μια φορά να μου φέρει ένα μολύβι. Παραξενεύτηκε. Δεν ήξερε τι θα γράψω, όμως περίμενε με υπομονή. 
"Αϊ-Βασίλη μου αγαπημένε, στο προηγούμενο γράμμα που χάθηκε, η Γ. έγραφε πως δεν της αρέσουν τα γράμματά της. Τώρα τα αγαπά. Είμαι περήφανη για εκείνη. Την αγαπάω τόσο πολύ. Φρόντισέ την. 
κυρία Δήμητρα" 

Πήρε γρήγορα το γράμμα μέσα απ' τα χέρια μου και διάβασε όσα συμπλήρωσα. Με αγκάλιασε και δακρύσαμε μαζί. 

Ίσως η πίστη στον εαυτό μας να μην είναι τίποτα δύσκολο, μα μια επιλογή. Μια απλή επιλογή....

Ένα υστερόγραφο σε ένα γράμμα.