Θάλασσες

Τα μάτια του.. θάλασσες, απέραντες θάλασσες, γαλανές, απάνεμες και φουρτουνιασμένες συνάμα.
Τι κι αν δεν βλέπει;
Υπάρχουν θάλασσες που τις βλέπουν όλοι, θάλασσες αγάπης. Εκείνες τις θάλασσες δεν τις στέρησε ο Θεός από κάνεναν. Εκείνες τις έβλεπε καθαρά. 

Έφερε το χαρτί λίγο πιο κοντά, διάβασε τα λόγια και σιγοτραγούδησε. "Έτσι θέλω να το τραγουδήσουμε, κυρία μου" είπε με φωνή γεμάτη πίστη. Ακόμα φέρνω στο μυαλό μου ετούτη την φράση του. Φωλιάζει μέσα μου η πίστη των ανθρώπων και δυναμώνει και πολλαπλασιάζεται και θεριεύει και ουδείς δεν την φυλακίζει... κι η πίστη έγινε καραβάκι.

Και το καραβάκι μας ετούτο θ' αρμενίζει σε θάλασσες αγάπης σε λίγες μέρες. Το δικό μας καραβάκι! Εκείνο που ανάθρεψαν οι ψυχές μας! 

Στο καλό, καραβάκι μας. Η προσμονή μας, η θύμισή μας κι η αγάπη μας... μαζί σου!