Η απορία του μικρού μαθητή μου ήταν εύλογη; Αν το νερό δεν σβήνει πάντα την φωτιά τότε πως την σβήνουμε; Του εξήγησα, λοιπόν, πως είναι πολύ σημαντικό να κλείσουμε πόρτες και παράθυρα. "Γιατί;" ρώτησε και είχε κάθε δίκαιο. Έτσι, του παρουσίασα την παρακάτω ιστορία για την μεγάλη αγάπη του οξυγόνου προς την φωτιά, μια αγάπη που δεν σβήνει μέχρι και σήμερα, μια αγάπη εξάρτησης. Η κυρία Φωτιά που μπορεί να ζήσει μόνο με το Οξυγόνο πλάι της και το Οξυγόνο που δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του χωρίς την κυρία Φωτιά και τις κάνει όλα τα χατίρια ακόμη και το να αργοπεθαίνει για χάρη της.
Διαβάστε την και συζητήστε όχι μόνο για το φαινόμενο "καύση οξυγόνου = επιβίωση φωτιάς" αλλά και για την αγάπη, την φιλία, το ενδιαφέρον.
Τα παραμύθια είναι για να κοιμίζουν τους μικρούς και να ξυπνούν τους μεγάλους. Σας εύχομαι να κοιμηθείτε και να ξυπνήσετε ταυτοχρόνως.
Με αγάπη για τα παραμύθια,
Σπυροπούλου Δήμητρα @ Ξέρω πάντα να γελώ
Διαβάστε την και συζητήστε όχι μόνο για το φαινόμενο "καύση οξυγόνου = επιβίωση φωτιάς" αλλά και για την αγάπη, την φιλία, το ενδιαφέρον.
Τα παραμύθια είναι για να κοιμίζουν τους μικρούς και να ξυπνούν τους μεγάλους. Σας εύχομαι να κοιμηθείτε και να ξυπνήσετε ταυτοχρόνως.
Με αγάπη για τα παραμύθια,
Σπυροπούλου Δήμητρα @ Ξέρω πάντα να γελώ
RSS Feed
