Την Κυριακή 23 Μαϊου είναι η παγκόσμια μέρα της γης.. 

Είναι μια ωραία ευκαιρία να μιλήσετε για την ανακύκλωση και να μάθετε τι ανακυκλώνεται και τι όχι. Έφτιαξα, λοιπόν, μια αφίσα (κατεβάστε την στο τέλος της σελίδας) που θα την ζωγραφίσουμε στην τάξη με στόχο να ξέρουν οι μαθητές μου τι θα βάλουμε στον μπλε κάδο ανακύκλωσης. 

Μάλιστα με την βοήθεια της βαφτιστήρας μου, ετοίμασα ένα ωραίο παιχνίδι.. Δυο κάδοι ένας μπλε (ανακύκλωσης) κι ένας πράσινος (σκουπιδιών) και αρκετές ζωγραφιστές συσκευασίες προϊόντων για να τις τοποθετήσουμε ή μη με τους μαθητές στον κάδο ανακύκλωσης. Δείτε τις φωτογραφίες παρακάτω...

Επίσης, θα αναφερθούμε στο τι είναι η ανακύκλωση και στο πως ανακυκλώνονται τα διαφορετικά υλικά (χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο, πλαστικό) για αυτό και βρήκα αυτές τις φωτογραφίες με την διαδικασία ανακύκλωσης και κάποια βίντεο:

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

https://www.youtube.com/watch?v=F5x6-jIzkSc&list=PLk-PjtcKbi8Ih6pEYXt313mF-K2p_i6Fz (Ο χορός της ανακύκλωσης) 

https://www.youtube.com/watch?v=99mQgtMvnWI&index=5&list=PLk-PjtcKbi8Ih6pEYXt313mF-K2p_i6Fz (Η μπαλάντα των σκουπιδιών)

https://www.youtube.com/watch?v=vlpur_A2064 (Ανακύκλωση)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ
​
https://www.youtube.com/watch?v=jUXWKk3JLCU (εκπαιδευτικό βίντεο για τον μπλε κάδο)

https://www.youtube.com/watch?v=GPhz9OZ7vnc (επεισόδιο Πέππα το γουρουνάκι για την ανακύκλωση)

https://www.youtube.com/watch?v=M93ClXn6cyI (ανακύκλωση χαρτιού)

https://www.youtube.com/watch?v=qFHvqlS5KlA (ανακύκλωση γυαλιού)

https://www.youtube.com/watch?v=HiLiuNWsqt8 (ανακύκλωση ηλεκτρικών συσκευών)

https://www.youtube.com/watch?v=xIrR-2Uw4ms (ανακύκλωση συσκευών - από την σειρά "Δεν είναι παραμύθι")

https://www.youtube.com/watch?v=Zr7bu9skmoc (ανακύκλωση λαμπτήρων - από την σειρά "Δεν είναι παραμύθι")

https://www.youtube.com/watch?v=0hr9cOUKfGY (ΦΟΣΔΑ - Σκουπίδια, το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας)

https://www.youtube.com/watch?v=leZKXqODDyM (Φραουλίτσα (παιδική σειρά) - ανακύκλωση τραγούδι και ηθικό δίδαγμα)

https://www.youtube.com/watch?v=lvQ0HI6ngAQ (Τα πλαστικά μπουκάλια πάνε στον μπλε κάδο) 

Λατρεύω τις απορίες των παιδιών, εκείνες τις αυθόρμητες απορίες για τις οποίες εμείς, οι μεγάλοι, δεν ξέρω καν να έχουμε μια απάντηση.

​Κάποτε, λοιπόν, μου τέθηκε η ερώτηση "πως δημιουργήθηκε το φεγγάρι;". Αντί να μπω σε όλες αυτές τις περί φυσικής απαντήσεις, αποφάσισα να δημιουργήσω εκείνη την στιγμή ένα όμορφο παραμύθι. Αφέθηκα στην ψυχή μου, ηρέμησα το σώμα μου και άρχισα να αφηγούμαι την ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω. Είναι αυτή μια ιστορία που δεν δίνει απάντηση μόνο σε ετούτο το ερώτημα αλλά έχει και μια κόκκινη κλωστή, μια ουσία, ένα μήνυμα να περάσει, εκείνο της αγάπης που μπορεί να βρει λύσεις, του φωτός που δεν διώχνει τις σκιές μα τις αγκαλιάζει.

​Βρέθηκα να χρησιμοποιώ το ίδιο παραμύθι, λίγους μήνες πιο μετά στην βαφτιστήρα μου. Βλέπετε δεν ήθελε να παραδεχθεί τα λάθη της, δεν ήθελε να ζήσει με τις σκιές της. Της εξήγησα, λοιπόν, μετά την αφήγηση του παραμυθιού πως όλοι φοβόμαστε κάτι, πως όλοι ανησυχούμε μήπως κάνουμε λάθος ή πως το λάθος θα μας κάνει κακούς, όμως από τα λάθη μαθαίνουμε, κι αυτό μας κάνει να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όταν το φεγγάρι( εμείς) αγάπησε την σκιά (φόβοι) έμαθε να την δέχεται όπως είναι, χαμήλωσε το φως του για χάρη της (άμυνες) και βρήκαν μια αγάπη πιο φωτεινή από τα αστέρια, μια αγάπη φωτεινή σαν... φεγγάρι.

​Να μην τα πολυλογώ, που ήδη το κάνω ζήτησε συγγνώμη αμέσως, χωρίς να αναφερθώ σε αυτό. Τα παραμύθια μας ετοιμάζουν χρόνο με τον χρόνο, χρησιμοποιήστε τα!

Μια βόλτα στο δάσος ήταν απαραίτητη πριν κλείσουν τα σχολεία για το Πάσχα. Χάρη σε μια αξιαγάπητη συνάδελφο με ιδέες, αντοχές, προτάσεις και οργάνωση, η βόλτα μας έγινε εφικτή. Η Δ τάξη μας δέχθηκε στην παρέα τους κι εμείς υποσχεθήκαμε να τους κάνουμε την καλύτερη συντροφιά. 

Παρατηρήσαμε την φύση, μαζέψαμε κλαδιά, διάφορα φύλλα δέντρων. Ήμασταν τυχεροί όταν είδαμε στους κορμούς των δέντρων σακούλες με ρετσίνι. Κάποιοι χωρικοί αξιοποιούσαν αυτήν την ουσία. Μιλήσαμε, λοιπόν, για το ρετσίνι και το πως αυτό συλλέγεται. Οι φωτογραφίες "έδιναν και έπαιρναν". Πεταλούδες, ζουζούνια, δέντρα, φωλιές μυρμηγκιών ήταν το κύριο θέμα μας. Μάλιστα, ξεχωρίσαμε τις διάφορες πατημασιές ζώων, ανθρώπων ή και οχημάτων, που είχαν περάσει από εκεί. 

Σειρά είχε το φαγητό. Το πικ νικ θα μας μείνει αξέχαστο όπως και το παιχνίδι που ακολούθησε μετά (θα σας το μάθουμε σε επόμενη ανάρτηση). Επιστρέψαμε με βαριά καρδιά, αλλά το δάσος αλάφρωσε την ψυχή μας. Κάνοντας ησυχία ακούσαμε τα πουλιά να μας κελαηδούν. 

Βέβαια, βρήκαμε αρκετά μπάζα (μάθαμε μια καινούργια λέξη χάρη σε μια πινακίδα και την ερώτηση των μαθητών μας). Παρότι λίγο πιο κάτω υπήρχε κάδος, οι άνθρωποι δεν σεβάστηκαν το δάσος που μας δίνει ζωή. 

Ωραία όλα αυτά, όμως θα αναρωτηθείτε γιατί σας τα λέμε. Πρώτα απ' όλα είναι μια ωραία ιδέα να κανονίσετε κι εσείς μια τέτοια εξόρμηση. Πριν, όμως, την εφαρμόσετε, ενημερώστε την τάξη σας για αυτό που θα ακολουθήσει. Κάντε μια εισαγωγή στο δάσος πριν ή και χρησιμοποιήστε τα φύλλα εργασίας που δημιούργησα μετά την βολτούλα σας.

​Σας ανεβάζω το υλικό που δημιούργησα και να αναμένετε αρκετόόό ακόμη! Η θεματική "δάσος/ φωτιά" έχει γίνει για εμάς λατρεία. 

Φιλιά, 
Σπυροπούλου Δήμητρα @ Ξέρω πάντα να γελώ

Ορίστε ένα από τα πολλά φύλλα εργασίας.

Να και μερικές φωτογραφίες από την βόλτα μας. Αναμένουμε με χαρά φωτογραφίες από τις δικές σας. Τα μαθητούδια μας θα χαρούν να δουν πως αγαπάνε κι άλλοι την φύση!

Ορισμένες συμπεριφορές μαθαίνονται πιο δύσκολα από κάποιες άλλες. Κάτι τέτοιες φορές σκέφτομαι πως η ζωή δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Μια υπέροχη ιδέα είναι η επιβράβευση των μαθητών. Όταν ακούν θετικές φράσεις για την συμπεριφορά τους τείνουν να την επαναλάβουν. 

Το σκηνικό που συνέβη με τον μαθητή μου και με οδήγησε στην δημιουργία του παρακάτω βραβείου ήταν η εξής... Μια πανέμορφη και ηλιόλουστη μέρα το μικρό μου μαθητούδι έριξε κατά λάθος ένα κομμάτι από το αλουμινόχαρτο του τοστ του στην αυλή. Παρότι ήξερε πως έπρεπε να το μαζέψει, αρνήθηκε πεισματικά. Όπως είπε "σιγά δεν ήταν και κάτι σπουδαίο, ρίχνουν κι άλλα παιδιά κάτω κυρία". Σάστισα. Δεν ήξερα πως να το χειριστώ μέχρι που μου ήρθε η εξής ιδέα, τίποτα σπουδαίο ίσως, αλλά αποτελεσματικό. "Τα άλλα παιδιά δεν έχουν αυτό που έχεις εσύ" του απάντησα και αμέσως με ρώτησε τι είχε που κανείς άλλος σε ολόκληροοο το σχολείο δεν το είχε. "έ
"Ένα βραβείο περιβάλλοντος" του απάντησα με χαρά "ένα βραβείο που αύριο θα βρίσκεται στα χέρια σου και γράφει πως θες να σέβεσαι το περιβάλλον, εκτός κι αν δεν το θες...". Αμέσως κατέβηκε τα σκαλιά και έτρεξε να μαζέψει το σκουπίδι του. Μαζί με το δικό του μάζεψε και σκουπίδια των υπόλοιπων παιδιών. Την επόμενη μέρα έφτασε στα χέρια του το παρακάτω βραβείο το οποίο και καρφιτσώσαμε για να θυμόμαστε την πρέπουσα συμπεριφορά. 

Ορίστε μια εικόνα του, ενώ λίαν συντόμως θα ακολουθήσει και το ανάλογο αρχείο. Θα ενημερωθείτε σε επόμενη ανάρτηση για το πότε αυτό θα συμβεί :) ​