Ανάλογα με την ηλικία και το νοητικό επίπεδο, ο καθέ μαθητής είναι σε θέση να κατανοήσει διαφορετικά στοιχεία της ιστορίας της κάθε εθνικής μας γιορτής.
Φέτος, έκανα μια μικρή εικονογράφηση του τι περίπου έγινε, μια εικονογράφηση που βασίστηκε καθαρά στο τι θεωρούσα πως μπορούσαν να κατανοήσουν οι μαθητές μου και παράλληλα κάτι που θα είχε νόημα για τους ίδιους.
Ορίστε η εικονογράφηση (οι εικόνες πάνε με βάση την αρίθμηση που υπάρχει κάτω από την παρουσίασή τους)...
Φέτος, έκανα μια μικρή εικονογράφηση του τι περίπου έγινε, μια εικονογράφηση που βασίστηκε καθαρά στο τι θεωρούσα πως μπορούσαν να κατανοήσουν οι μαθητές μου και παράλληλα κάτι που θα είχε νόημα για τους ίδιους.
Ορίστε η εικονογράφηση (οι εικόνες πάνε με βάση την αρίθμηση που υπάρχει κάτω από την παρουσίασή τους)...
Η ιστορία που τους είπα ήταν η εξής...
Κάποτε ήτανένας άνθρωπος, κρατούσε μια σημαία με μπλέ και άσπρο χρώμα, ήταν δική του η σημεία. Ήρθε, όμως, ξαφνικά ένας άλλος άνθρωπος και του είπε με δυνατή φωνή να του δώσει τη σημαία του. Εκείνος αρνήθηκη λέγοντας "ΟΧΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ". Άρχισαν, λοιπόν, να μαλώνουν μεταξύ τους. Κέρδισε τελικά αυτός που ήταν δικιά του η σημαία, όμως και οι δυο είχαν πονέσει πολύ, είχαν χτυπήσει και έκλαιγαν.
Η ιστορία αυτή κρύβει τα εξής νοήματα τα οποία μετά επεξεργαστήκαμε.
- Υπερασπίζομαι κάτι δικό μου όταν ο άλλος πάει να μου το αρπάξει
- Κάθε φορά που οι άνθρωποι μαλώνουν εν τέλει πονάνε και κλαίνε και οι δυο (αρνητικά του πολέμου)
Πρώτα, όταν διαβάσαμε την πρώτη εικόνα κάναμε μια παύση και μέσα από ερωτήσεις προσπάθησα να καταλάβω τι κατανόησαν οι μαθητές μου. Έπειτα τους ρώτησα τι θα πουν αν κάποιον πάει να τους πάρει κάτι δικό τους με το ζόρι; Είχε προηγηθεί η αντίστοιχη ερώτηση για τον ήρωα της ιστορίας μας. Χάρηκα που μετά από μέρες άρχισαν να λένε "όχι" σε τέτοιες περιπτώσεις, κάτι που πριν δεν έκαναν. Το "όχι" εδώ είχε την έννοια των ορίων απέναντι στα άλλα άτομα, όχι την τιμωρία ή τον εγωισμό.
Για να κατανοήσουμε την έννοια της ειρήνης και του πολέμου φορέσαμε τα γυαλιά της αγάπης και λύσαμε το παρακάτω φύλλο εργασίας.
Τα γυαλιά της αγάπης θα τα βρείτε εδώ.
Τα φορέσαμε και συμπληρώσαμε τι θα πούμε σε αυτόν που κρατάει σπαθί και πολεμάει και τι θα πούμε σε αυτόν που έχει χτυπήσει και πονάει.
Έτσι, στην πρώτη περίπτωση του λέμε "μην πολεμάς" (καταγράφω εγώ γιατι οι μαθητές δεν είναι σε θέση ακόμη) και στην δεύτερη περίπτωση του δίνουμε φιλιά, αγκαλιά και τον χαΪδεύουμε γλυκά.
Κάποτε ήτανένας άνθρωπος, κρατούσε μια σημαία με μπλέ και άσπρο χρώμα, ήταν δική του η σημεία. Ήρθε, όμως, ξαφνικά ένας άλλος άνθρωπος και του είπε με δυνατή φωνή να του δώσει τη σημαία του. Εκείνος αρνήθηκη λέγοντας "ΟΧΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ". Άρχισαν, λοιπόν, να μαλώνουν μεταξύ τους. Κέρδισε τελικά αυτός που ήταν δικιά του η σημαία, όμως και οι δυο είχαν πονέσει πολύ, είχαν χτυπήσει και έκλαιγαν.
Η ιστορία αυτή κρύβει τα εξής νοήματα τα οποία μετά επεξεργαστήκαμε.
- Υπερασπίζομαι κάτι δικό μου όταν ο άλλος πάει να μου το αρπάξει
- Κάθε φορά που οι άνθρωποι μαλώνουν εν τέλει πονάνε και κλαίνε και οι δυο (αρνητικά του πολέμου)
Πρώτα, όταν διαβάσαμε την πρώτη εικόνα κάναμε μια παύση και μέσα από ερωτήσεις προσπάθησα να καταλάβω τι κατανόησαν οι μαθητές μου. Έπειτα τους ρώτησα τι θα πουν αν κάποιον πάει να τους πάρει κάτι δικό τους με το ζόρι; Είχε προηγηθεί η αντίστοιχη ερώτηση για τον ήρωα της ιστορίας μας. Χάρηκα που μετά από μέρες άρχισαν να λένε "όχι" σε τέτοιες περιπτώσεις, κάτι που πριν δεν έκαναν. Το "όχι" εδώ είχε την έννοια των ορίων απέναντι στα άλλα άτομα, όχι την τιμωρία ή τον εγωισμό.
Για να κατανοήσουμε την έννοια της ειρήνης και του πολέμου φορέσαμε τα γυαλιά της αγάπης και λύσαμε το παρακάτω φύλλο εργασίας.
Τα γυαλιά της αγάπης θα τα βρείτε εδώ.
Τα φορέσαμε και συμπληρώσαμε τι θα πούμε σε αυτόν που κρατάει σπαθί και πολεμάει και τι θα πούμε σε αυτόν που έχει χτυπήσει και πονάει.
Έτσι, στην πρώτη περίπτωση του λέμε "μην πολεμάς" (καταγράφω εγώ γιατι οι μαθητές δεν είναι σε θέση ακόμη) και στην δεύτερη περίπτωση του δίνουμε φιλιά, αγκαλιά και τον χαΪδεύουμε γλυκά.
RSS Feed
